ဘုန္းေတာ္ႀကီး သီရိ၀ိသုဒၶိ၀ံက ခ်င္းမိုင္ ( Phra Sing ) တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶသည္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႕သြားလာစဥ္ အိႏၵိယျပည္ ျဗဟၼဏႏြယ္၀င္ တစ္ဦးက ေရာက္ရွိလာၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္းေမးခဲ့ေလသည္။
``အဘယ္ကဲ့သို႕ေသာ တရားရႈမွတ္ျခင္း၊ ေတာခိုျခင္း၊ ဥပုဒ္ေစာင့္ျခင္း၊ ေပးလွဴျခင္းအားျဖင့္ လူသည္ ( သို႕ ) ျဗဟၼာတို႕သည္ အျပစ္တရားမွ လြတ္ႏိုင္အံ့နည္း? ``
ေဂါတမက-
``အလွဴဒါနျပဳ၍၊ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလတို႕ကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သို႕ ၿမဲၿမံ၍ ၂၂၈ သြယ္ေသာ ၀ိနည္းကို ႏိုင္သည္သာမက ဗုဒၶဘာသာ၀င္စင္စစ္ ထူးကဲ့လွစြာ လက္အုပ္ခ်ီရာတြင္ ေထာင္ေသာင္းမကေသာ အႀကိမ္ျဖင့္ တစ္ရက္ကို ငါးႀကိမ္ ရႈမွတ္ေသာ္လည္း ဆံျခည္၏ ရွစ္စိတ္မ်ေသာ အက်ိဳးတရားကို မရႏိုင္ရာ။ ထိုမွ်မက မိခင္၀မ္းမွာ ရွိေသာ သေႏၶသားပင္ လြတ္ရာတံခါး၀သို႕ မခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ရာ´´ ဟုဆိုေသာအခါ ျဗဟၼဏက
`` ထိုသို႕ဆိုပါက အကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ မည္သို႕ ကၽြတ္လြတ္ရႏိုင္ပါအံ့ေတာ့နည္း? ´´
``လူတို႕၏ အျပစ္သည္ မ်ားျပားလွသည္၊ ေကာင္းကင္ထက္ျမင့္၍၊ ေျမထုႏွင့္အမွ်နက္၏၊ ေကာင္းကင္ နတ္တစ္ပါးသည္ ၁၈ လက္မခန္႕ထူ၍ က်စ္လစ္သိပ္သည္းေသာ ေက်ာက္တံုးကိုလာ၍ ႏႈးၫံ့ေသာ ဂြမ္းျဖင့္ ၫွင္သာစြာ လာေရာက္ပြတ္တိုက္၏၊ ေက်ာက္တံုးသည္ လံုးပါးပါး၍ ေပ်ာက္ကြယ္ျငားက အျပစ္သည္ကား ေပ်ာက္ကြယ္ျငားအံ့၊ ငါတို႕သည္ ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ သားမယား၊ စည္းစိမ္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြကို ပယ္၍ ဘုန္းႀကီးျဖစ္လာကာ ကိုယ္က်င့္တရားတြင္ စံျပျဖစ္ေသာ္လည္း ၎အတိုင္း ဘ၀အဆက္ဆက္ ျပဳေသာ္လည္း အျပစ္ငရဲမွ လြတ္ျခင္းငွါ မစြမ္းသာေသးေခ်´´
``ထိုသို႕ဆိုပါက ကၽြႏု္ပ္တို႕ကား အဘယ္သို႕လြတ္ႏိုင္ပါအံ့နည္း? ´´
`` သင္သည္ အလွဴအတန္းကိုျပဳ၍ ေနာက္ႂကြလာလတံ့ေသာ ကယ္တင္ရွင္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္းက သင့္အတြက္ သင့္ေတာ္ေပလိမ့္မည္၊ သူ၏အမည္ကား အရိေမတၱယ် ( ရန္သူျဖစ္လွ်က္ပင္ ေမတၱာထား ေသာဘုရား ) ဘုရားဟူ၍ေခၚၿပီး ထိုကယ္ခၽြတ္ရွင္ဘုရားသည္ ငါမရွိမွီရွိ၍ ငါ့ေနာက္ႂကြလာေပလိမ့္မည္´´
`` ထိုဘုရားအား အဘယ္သို႕ေသာ နိမိတ္လကၡဏာအားျဖင့္ သိႏိုင္ပါအံ့နည္း?´´
``ေလာကတစ္ခြင္လံုးကို ကယ္တင္ရန္ႂကြလာမည့္ အရွင္၏ လက္တြင္၎၊ ေျခတြင္၎ သံခ်က္ရာကို ေတြ႔ရလိမ့္မည္၊ နံေဘးေတာ္တြင္လည္း ထိုးႏွက္ျခင္းကိုခံရ၍ ေခါင္းေတာ္တြင္လည္း ဆူးဦးရစ္ကို ေဆာင္လိမ့္မည္၊ ထိုအရာကို သင္သည္ျမင္ေတြ႕ေသာအခါ ထိုအရွင္သည္ လူသားအားလံုးတို႕အား သံသရာ ၀ဲဂယက္မွ လြတ္ေျမာက္ေစမည့္ မဂၢင္ေဖါင္ကူးတိုးပင္ျဖစ္ေလသည္။ သင္သည္ ရတနာသံုးပါးကို ေတြ႕ျမင္ ရမည္၊ လမ္းေဟာင္းကို မလိုက္ေလႏွင့္ သံသရာမွ လြတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ လမ္းေဟာင္းကိုစြန္႕ပယ္၍ အထက္အရပ္မွ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ မီးသဖြယ္သင့္ႏွလံုးတြင္ ၀င္ေရာက္၍ ထာ၀ရကာလတိုင္ေအာင္ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းကင္းရာ လမ္းသို႕ပို႕ေဆာင္ေပးလိုက္မည္´´ ဟူ၍ ေျဖဆိုထားေလသည္။
ေအာက္ေဖၚျပပါ လကၤာသည္ အနာဂတ၀ံက်မ္းမွ ဖြဲ႕ဆိုထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
``အကၽြႏု္ပ္တို႕ေျပာေသာ ကယ္တင္ရွင္သည္ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ျဖင့္
ၾကယ္စင္ႏွင့္အမွ် ထြန္းေတာက္ေတာ္မူ၏
ေရႊမဂၢင္ေဖါင္သဖြယ္ ဆင္းႂကြေတာ္မူ၍
နန္းအမတကို ပို႕ေဆာင္ေတာ္မူလတံ့
အမည္နာမသည္ကား ရန္သူျဖစ္လွ်က္ပင္ ေမတၱာထားေသာဘုရားမည္၏
ထိုအရွင္ကို လွ်စ္လွ်ဴမရႈဘဲ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကကုန္အံ့´´ဗုဒၶေဂါတမ၏ အနာဂတ၀ံ စကားမ်ားႏွင့္ ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ကို ခ်ိန္ထိုးေသာအခါတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ကၽြႏု္ပ္အဆံုးတိုင္ခဲ့ေလသည္။
ေဂါတမႏွင့္ ျဗဟၼဏတို႕အေမးအေျဖကား အလြန္တရာမွပင္ အေရးပါလွေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးသို႕ဦးေဆာင္ၫႊန္ျ
၁။ ေလာကီသားတိုင္း အျပစ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္လို။
ျဗဟၼဏကသူ၏ ဆႏၵရွိသည့္အတိုင္း ေဂါတမႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္းက ကၽြႏု္ပ္ကို အဖိုးထိုက္ေသာ သခၤန္းစာကို ရေစခဲ့သည္။ ထိုအရာကား လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးခြဲျခားျခင္းမရွိ၊ နာမ္အသိစိတ္ျဖင့္ လူတိုင္းသည္ အျပစ္ဆိုေသာ ၀ဲၾသဃမွ လြတ္ေျမာက္လိုၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ၏ အႏၱိမပန္းတိုင္မသိရွိၾက ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ရိုးရာ ဓေလ့တို႕ႏ
ျဗဟၼဏလိုလူမ်ိဳး မိမိ၏ေနာင္တမလြန္ အကၽြတ္တရားလမ္းသို႕ သိလို၍ မိမိ၏ ဘ၀အမွန္ႏွင့္ အႏၱိမ ပန္းတိုင္ကို ေကာင္းစြာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိသူ မည္သူမဆိုၾကံဳဆံုလာမည့္အဟန္႕အတာ
၂။ ကုသိုလ္တပဲ ငရဲတပိႆာ။
ျဗဟၼဏာ၏ အေမးျဖစ္ေသာ ``အဘယ္ကဲ့သို႕ေသာ တရားကိုရႈမွတ္ျခင္း၊ ေတာခိုျခင္း၊ ဥပုဒ္ေစာင့္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိဘ၀ကို အျပစ္တရားမွ ကင္းလြတ္ရပါအံ့နည္း? ´´ အထက္ပါေမးခြန္းသည္ ေမးသင့္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္၍ လူသားတိုင္း ေမးသင့္လွေသာ စန္းစစ္သင့္ေသာအရာပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶက ထိုေမးခြန္းအတြက္ အေျဖစကားကို သံုးခြန္းေပးခဲ့ေလသည္။( ၁ ) အျပစ္ႀကီးေလးမႈ။
( ၂ ) အျပစ္ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ကြဲျပားစြာေျပာဆိုျခင္း။
( ၃ ) အျပစ္ကိုဖယ္ရွားရန္နည္းစနစ္။
အျပစ္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ ဗုဒၶက ``အျပစ္သည္ မိုးထက္ျမင့္၍ ေျမႀကီးထက္နက္၏´´ ဆိုေသာ အရာသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္မဆို ႏႈိင္းယွဥ္၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါစကား သည္ အႂကြင္းမဲ့ သစၥာစကားျဖစ္သည္ လူသားတို႕၏ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္၏ စကားေတာ္အား နားမေထာင္ျခင္းႏွင့္ ထိုအရွင္အစား ရုပ္တုဆင္းတုတို႕ကို ျပဳလုပ္ကိုးကြယ္ ခ်ီးေျမာက္ျခင္းတို႔သည္ လူသားတို႕၏ မဟာအမွားပင္ျဖစ္ေသာ ျပစ္မွားျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ( ေရာမ ၁း၂၁ )။
လူသည္ စာတန္မာရ္နတ္အားနာခံ ကိုးကြယ္ျခင္းျဖင့္ အျပစ္တရားစခဲ့သည္ ( ကမၻာဦး ၃း၁-၇ ) ၊ တဖန္ ဖန္ဆင္းရွင္အစား ဖန္ဆင္းခံအရာမ်ားကို ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္ ( ေရာမ ၁း၂၁-၂၅ )။ ထိုအရာတို႕သည္ ႀကီးမားဆံုးေသာ ကံႀကီးထိုက္ေစသည့္ အျပစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျပစ္တရားကို မပယ္ခြါႏိုင္ဘဲ အျပစ္၏ အဖိုးအခအျဖစ္ ေသျခင္းတည္းဟူေသာ ရလာဒ္ကို ခံစားရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶက အျပစ္ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေကာင္းစြာ ရွင္းျပခဲ့ၿပီး `` အကုသလံ ကုသလံ´´ ဆိုေသာ စကားျဖင့္ အျပစ္ႏွင့္ ကင္းလြတ္ေသာ ေကာင္းေသာအမႈကို ျပဳေသာသူမရွိေၾကာင္းဆိုခဲ့ေလသည္
၃။ ဗုဒၶေျပာေသာကယ္ခၽြတ္ရွင္။
သမၼာက်မ္းစာတြင္ ေယာဟန္ ၄း၂၅ တြင္ၾကည့္ပါက ဗုဒၶေခတ္တြင္ အိႏၵိယလူမ်ိဳးမ်ားက ကယ္တင္ရွႈ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနသကဲ့သို႕ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႕ကလည္း ကယ္တင္ရွင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနခဲ့ၾကပါခရစ္ေတာ္၏ ဒုကၡရစရိယာကို ၾကားနာရသည္တြင္ ဗုဒၶ၏ဆိုလိုရင္းကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ နားလည္လာခဲ့ရသည္။ လက္ဖ၀ါးေတာ္ႏွင့္ ေျခေတာ္အစံုတြင္ သံမႈိစြဲျခင္းခံရမည္ဆိုသည့္အတို
နံေဘးေတာ္တြင္ လွံခ်က္ရာသည္ အထင္အရွား၊ ေရာမစစ္သည္ တစ္ဦးက ထိုးေဖါက္ခဲ့ေသာအခါ နံေဘးေတာ္မွ အေသြးေတာ္ႏွင့္ ေရသည္ စီးၾကေတာ္မူေလသည္ ( ေယာဟန္ ၁၉း၃၄ )။ ဦးရစ္ေတာ္ရွိ ဒါဏ္ခ်က္ေတာ္တို႕သည္ကား ဆူးရစ္သရဖူ၏ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္ ( မႆဲ ၂၇း၂၉ )။ ထို႕အတူ ``ဤသူသည္ကား ယုဒလူတို႕၏ ရွင္ဘုရင္ေပတည္း´´ ဆိုေသာ ေလွာင္ေျပာင္ကဲ့ရဲ့ျခင္းပင္ မဟုတ္ေလာ (မႆဲ ၂၇း၃၅ )။
၄။ထိုအရွင္သည္ မဂၢင္ေဖါင္ကူးတိုးပင္ျဖစ္သည္။
၎သည္ကား သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ၿငိမ္းရာ ``ငါသည္ လမ္းခရီး၊ သမၼာတရား၊ အသက္ျဖစ္၏´´ ဆိုေသာ ခရစ္ေတာ္ဘုရားပင္ျဖစ္သည္။ ``သင္တို႕သည္ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း မရွိၾကႏွင့္ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ယံုၾကည္ၾကေလာ၊ ငါ့ကိုလည္း ယံုၾကည္ၾကေလာ ငါ၏ အဖအိမ္၌ ေနစရာ အခန္းမ်ားစြာရွိ၏၊ သင္တို႕ေနစရာအဘို႕ျပင္ဆင္ျခင္း၅။ မီးလွ်ံကဲ့သို႕ေသာ ဥပစၨ်ာယ္ဆရာ ႏွလံုးတြင္ ကိန္း၀ပ္မည္။
၎သည္ သန္႕ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ၫႊန္းဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ``ငါ့ကိုခ်စ္လွ်င္ ငါ့ပညာတ္တို႕ကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကေလာ … ခမည္းေတာ္သည္ သမၼာတရားကိုျပေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္တည္းဟူေသာ တစ္ပါးေသာ ဥပစၨ်ာယ္ဆရာကို သင္တို႕ႏွင့္အတူ အစဥ္မျပတ္တည္ေနေစျခင္းငွါ သင္တို႕အား ေပးေတာ္မူမည္´´ ( ေယာဟန္ ၁၄း၁၅-၁၆ )။ အထက္ပါ ကတိေတာ္ႏွင့္အညီ တပည့္သာ၀ကတို႕သည္ တည္ရွိေနရာ အထက္ခန္းမအတြင္းသို႕ မီးလွ်ံသဖြယ္ ဥပစၨ်ာယ္ဆရာသည္ ႂကြဆင္းေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ၆။ ရတနာသံုးပါး အျဖစ္ေတာ္ဘုရား။
၎ရတနာသံုးပါးသည္ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႕ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ၫႊန္းဆိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ ၊ ( မႆဲ ၃း၁၃-၁၇ ) အထက္ပါက်မ္းစာေတာ္ျမတ္တြင္ကား ``ထိုအခါေယရႈသည္ ဗတၱိဇံကို ခံအံ့ေသာငွါ ဂါလိလဲျပည္မွေယာ္ဒန္ျမစ္နား ေယာဟန္ထံသို႔ ၾကြေတာ္မူ၏။ ေယာဟန္ကလည္း၊ အကြၽႏ္ုပ္ သည္ ကိုယ္ေတာ္ထံ၌ ဗတၱိဇံကိုခံရမည္အေၾကာင္း ရွိပါသည္ျဖစ္၍၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္ထံသို႔ ၾကြလာေတာ္မူသေလာ ဟု ေယရႈကိုဆီးတားေလ၏။ ေယရႈကလည္းအလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို အကုန္အစင္ က်င့္သင့္သည္ျဖစ္၍၊ ယခုအခြင့္ေပးပါဟု ျပန္ေျပာေတာ္မူ၏။ ထိုအခါေယာဟန္သည္ဝန္ခံေလ၏။ ေယရႈသည္ ဗတၱိဇံ ကိုခံေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ေရမွေပၚထစဥ္တြင္၊ ေကာင္းကင္ဖြင့္လွစ္သျဖင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ခ်ိဳးငွက္ကဲ့သို႔ ဆင္းသက္၍ ကိုယ္ေတာ္အေပၚ၌ နားေတာ္မူသည္ကို ျမင္ရ၍၊ ဤသူကားငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးရာ၊ ငါ၏ခ်စ္သားေပတည္း ဟု ေကာင္းကင္ကအသံေတာ္ျဖစ္ေလ၏။´၇။ အရိေမတၱယ်အဓိပၸါယ္ ကယ္ခၽြတ္ရွင္။
ေမတၱယ် အဓိပၸါယ္ကား ေမတၱာရွင္၊ ကရုဏာရွင္၊ ေက်းဇူးျပဳေသာအရွင္ပင္ျဖစ္သည္။ ဤေလာကတြင္ ခရစ္ေတာ္ဘုရား၏ ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္ ယွဥ္ေလာက္ေသာ သူတစ္စံုတစ္ဦးမွ မရွိခဲ့ပါ။ ခရစ္ေတာ္သည္ ေလာကီသားတို႕အား ကားတိုင္ေပၚ၌ အသက္ေတာ္ကို စြန္႕ေတာ္မူသည့္တိုင္ေအာင္ အျပစ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေလာကီသားတို႕အား ကရုဏာထားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ခရစ္ေတာ္ဘုရား ယံုၾကည္လက္ခံ ေသာ သူတို႕သည္ ပ်က္စီးျခင္းသို႕မေရာက္ ထာ၀ရ အျပစ္စီရင္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေလသည္ ( ေယာဟန္ ၃း၁၆၊ ၅း၂၄၊ ၁ ေယာ ၄း၇ )။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ငါတို႕သည္ အျပစ္ရွိစဥ္ပင္ ခရစ္ေတာ္သည္ ငါတို႕အတြက္ ေၾကာင့္ အေသခံေတာ္မူသည့္တိုင္ေအာင္ ေလာကီသားတို႕ကိုခ်စ္ေတာ္မူ၏ ( ေရာမ ၅း၈၊ ေယာဟန္ ၁၅း၁၃ )။ ကၽြႏ္ုပ္ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ဘုရားႏွင့္လူသည္ ရန္ဘက္ဟူ၍ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းလံုး၀မရွိပါေလ၊ သမၼာက်မ္းစာတြင္ကား ဘုရားဖန္ဆင္းေတာ္မူခဲ့ေသာလူသည္ နားမေထာင္ျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားစာေရ၊ တရားစာေရသင့္ကာ အျပစ္သား၊ ရန္သူဘ၀သို႕ ေရာက္ခဲ့ရေၾကာင္းကို အတိအလင္းပင္ ဆိုထားခဲ့ေလ သည္။ ဖန္ဆင္းခံမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ``ငါတို႕သည္ကား ႏြယ္ေတာ္သားပင္ ဘုရားမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ၾကေလ သည္´´ ဟုစာဆိုရွိခဲ့ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္၈။ ေကာင္းကင္ဘံုေလာ၊ နိဗၺာန္ေလာ?
ႏွစ္ခုလံုးသည္ ေသသည္၏ အျခားတစ္ဖက္၌ ယံုၾကည္ၾကေသာ္လည္း နားလည္မႈျခင္းကား လံုး၀ မတူညီၾကပါ။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ အဓိပၸါယ္ႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ ၎မွာ -( ၁ ) လူသည္ ေသၿပီးေနာက္အရာခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ၿငိ
( ၂ ) အို၊ နာ၊ ေသျခင္းကင္းေသာ အႏၱိမသုခခ်မ္းသာဘံု ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ခရစ္ယာန္တို႕၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကား ေကာင္းကင္ဘံုသည္ ဘုရားျမတ္ စံပါယ္ေတာ္မူရာျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားအႏြယ္၀င္ သူေတာ္စဥ္တို႕သည္ ထိုေနရာ၌ အႏၱိမ သုခခ်မ္းသာကို ခံစားၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသည္ ပိုင္ရွင္ရွိေသာေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ႀကိဳက္ရာနည္းလမ္းျဖင့္ သြား၍မရႏိုင္ရာ၊ ခ်မွတ္ထားေသာ နည္းလမ္းျဖင့္သာ သြားေရာက္ႏိုင္သည္။ ေယရႈခရစ္ေတာ္ဘုရားက သြား၍ ေနစရာအရပ္ အခန္းမ်ားကို ျပင္ဆင္မည္ဟု မိန္႕ေတာ္မူေသာပိုင္ရွင္ပင္ျဖစ္
ေကာင္းကင္ သို႕မဟုတ္ နိဗၺာန္သို႕ ၀င္ေရာက္ရာလမ္းသည္ ခရစ္ေတာ္ဘုရားမွ တစ္ပါး အျခားလမ္းခရီးမရွိေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းစြာသိျမင္လာရပါေလေတာ့သည္။
