ဘုရားသာသနာေတာ္ျမတ္ကို ဖ်က္ဆီးေသာသူတို႔အား ေရြးခ်ယ္၍ျပဆိုျခင္း။

ဘုရားသခင္၏ သာသနာေတာ္ျမတ္ကို၊ အဘယ္သူတို႔သည္ ဖ်က္ဆီးတတ္ပါသနည္းဆိုလွ်င္။ သဃၤန္းကို ၀တ္ရံုကုန္ေသာ ဦးျပည္းေခါင္းတံုး ရိတ္ေသာ ရဟန္းတို႔သာလွ်င္ဖ်က္တတ္သည္ဟူ၍၊ ဗုဒၶေဃာသ သုပၸတၱိက်မ္းတြင္ျပဆိုသည္။ ၄င္း ျပဆိုေသာ ပါဠိမွာ။ ။ ယထာဟိမိဂိႏၵႆ၊ သီဟႆ မိဂရာဇိေနာ၊ နတႆ မံသံခါဒႏၱိ၊ သိဂၤါလသုနကၡာဇေမၼာ။ ။သရိေယသု သမုပၸႏၷာကိမိေယာ၊ မံသေဘာဇနာ သီဟမံသာနိ၊ ခါဒႏၱိနအေညသာမဒမိဂါ။ ။တေထ၀ ဗုဒၶႆသာနေန၊ နဒူသရႏၱိ၊ သဒၶမၼံဣဒၶိ၊ ပတၱာအပတိဌိယာ၊ ဣေဒေ၀ ပါပဘိကၡဳေယ၊ မု႑သံဃာဋိပါရုတာ၊ ေတဒူသရႏၱိ၊ သဒၶမၼံ၊ သမၼာသမၺဳဒၶေဒသိတံ။ ။ဟူ၍ ပါဠိလာရွိသည္ႏွင့္အညီ၊ ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ဆိုရလွ်င္ကား။ ။ယထာဟိ၊ အၾကယ္ခ်ဲ့၍ ျပဆိုရေပအံ့။ မိဂိႏၵႆ၊ သားေကာင္ အေပါင္းတို႔ကို အစိုးရေသာ ၊ မိဂရာဇိေနာ၊ သားေကာင္တကာတို႔၏ မင္းလည္းျဖစ္ေသာ။ သီဟႆ၊ ျခေသၤ့မင္း၏။ မံသံ၊ အသားကို။ ဇေမၼာ၊ ယုတ္မာကုန္ေသာ၊ သိဂၤါလသုနကၡာ၊ ေျမေခြးတို႔သည္။ နခါဒႏၱိ၊ မစား၀ံ့ကုန္။ တႆသီဟႆ၊  ျခေသၤ့မင္း၏။ သရိေယသု၊ ကိုယ္၌။ သမုပၸႏၷာ၊ ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ကိမိေယာ၊ အေလွးတို႔သည္။ ခါဒႏၱိ၊ စားကုန္၏။ နအေည၊ အေလွးမွတပါးျဖစ္ကုန္ေသာ။ သာပဒမိဂါ၊ ေျခရွိေျခမဲ့ျဖစ္ေသာ၊ သားေကာင္အေပါင္းတို႔သည္။ နခါဒႏၱိ၊ မစား၀ံ့ကုန္၊ တေထ၀၊ ထိုနည္းတူ။ ဗုဒၶႆ၊ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏။ သာသနံ၊ သာသနာေတာ္ကို။ သဒၶမၼဣဒၶိ၊ ေကာင္းေသာ တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူတို႔သည္၎။ ပတၱာပိ အပတိဌိယာ၊ တံခိုးမရွိေသာ သူတို႔သည္ဘည္းေကာင္း။ နဒူသရႏၱိ၊ မဖ်က္ဆီး၀ံ့ကုန္ေသာ။ ေယပါပဘိကၡဴ၊ အၾကင္ယုတ္မာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္။ သမၼာသမၺဳဒၶ ေဒသိတံ၊ ဘုရားသခင္၏ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္ေသာ သာသနာေတာ္ျမတ္ကို။ ဒူသရႏၱိ၊ ဖ်က္ဆီးကုန္၏။ ။၎ျပဆိုေသာ က်မ္းဂါန္ပါဠိသေဘာကို သာ၍သိသာထင္ရွားေအာင္၊ အဓိပၸါတယ္ဖြင့္ျပလွ်င္ သားေကာင္အေပါင္းတို႔၏ မင္းျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့၏ အသားကို အျခားေသာ တိရိစၧာန္တို႔သည္ မစား၀ံ့ကုန္။ ျခေသၤ့၏ အသားကို စာကုန္ေသာသူတို႔သည္ကား ျခေသၤ့ကိုယ္ကို အမွီျပဳ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ အေလွးတို႔မူကား၊ ျခေသၤ့၏ အသားကိုစားကုန္သကဲ့သို႔၊ ထိုနည္းတူစြာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ နိယာမငါးပါး၊ ယထာဓမၼတရားသာသနာေတာ္ျမတ္ကို၊ ေကာင္းေသာအသိညာဏ္ပညာတန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မဖ်က္ဆီးကုန္၊ ထိုမွတပါးလည္း၊ တန္ခိုးမရွိ ဒိဌိဘာ၀ ကာမဂုဏ္ငါးပါးကို လိုက္စားေပ်ာ္ေမႊ႔လွ်က္ ေပ်ာ္ပါးေနေသာ သူတို႔သည္လည္း မဖ်က္ဆီး၀ံ့ကုန္၊ ျခေသၤ့၏ ကိုယ္ကိုအမွီျပဳ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ အေလွးတို႔ကဲ့သို႔ ဦးျပည္းေခါင္းတံုးရိတ္၍ သဃၤန္းကို ၀တ္ရံုျပီးလွ်င္။ သူေတာ္ေကာင္းေရာင္ေဆာင္ေနေသာ၊ ရဟန္းေခါင္းတံုးတို႔သာလွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ သာသာနာေတာ္ျမတ္ကို၊ ဖ်က္ဆီးကုန္သည္ဟူ၍ျပဆိုထားေလသည္။ ။ဤကား ပိဋကတ္မွာ ေတြ႔ရွိသည့္အတိုင္း ျပဆိုလိုက္သည္။ ၎ျပဆိုခဲ့ေသာ နိယာမတရား ငါးပါးယထာဓမၼ သာသနာေတာ္ျမတ္ကို၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းျခင္း ျပဳျပင္ျခင္း၊ စီရင္ေတာ္မူျပီးလွ်င္၊ ယခုတိုင္ ကမၼနိယာမအမႈျဖင့္ အစဥ္ျပဳလုပ္ေတာ္မူလွ်က္ ေနာေတာ္မူသည္ကို၊ မိမိတို႔ပိဋကတ္ကိုမွ၊ ေသခ်ာစြာ မတတ္ေျမာက္ေသာ ရဟန္း၊ရွင္လူအခ်ိဳ႔က၊ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို၊ နာရီ၊ မီးနစ္မလပ္ခံစားစံစား၍ေနလွ်က္ပင္၊ ဤကမၻာမိုးေျမႏွင့္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္။ အလိုလိုျဖစ္သည္ဟု ယူျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္းအရာမ်ားသည္၊ ဘုရားသခင္၏ ယထာဓမၼ သာသနာေတာ္ျမတ္ကို ဖ်က္ဆီးသည္၍၊ ပိဋကတ္ကျပဆိုသည္အတိုင္း မွတ္ရမည္။ ။ စဥ္းစားစရာဘို႔ရာကား အဓိပၸါယ္ႏွင့္တကြ ရွင္းရလွ်င္။ ။ဤကမၻာမိုးေျမႏွင့္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္၊ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္သည္၊ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို စဥ္းစားဘို႔ရာ အေၾကာင္းဆိုလွ်င္၊ သစ္ပင္ေပၚတြင္ အသိုက္တစ္ခုကိုျမင္လွ်င္၊ ၎အသိုုက္သည္ အလိုလိုျဖစ္သည္ဟု ေျပာလွ်င္၊ မည္သူတစ္စံုတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် မယံုႏိုင္။ ၎အသိုက္ကို လုပ္ေသာ ငွက္ကိုမျမင္ရေသာ္လည္း ငွက္လုပ္သည္ဟု လူတိုင္း၀န္ခံရေပမည္။ ၎အျပင္ လူေနေသာ အိမ္တစ္လံုးကို ျမင္ျပန္လွ်င္လည္း၊ အလိုလိုျဖစ္သည္သည္ဟု၊ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ်မယံုႏုိင္။ ေဆာက္လုပ္ေသာ လက္သမားဆရာကို မျမင္ရေသာ္လည္း။ လူလုပ္သည္ဟု ၀န္ခံရေပမည္။ ၎လူလုပ္ေသာအိမ္ကို ငွက္လုပ္သည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း၊ မည္သူကမွ ယံုမည္မဟုတ္၊ ၎ဥပမာအတိုင္း ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို၄င္း၊ ေကာင္းကင္မွာရွိေသာ ေနတစ္လံုးကို၊ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မလုပ္ႏိုင္ လူလုပ္ေသာအရာကို၊ တိရိစၧာန္မလုပ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ျဖစ္သတည္း။ ၎ေကာင္းကင္မွာရွိေသာေနကို လုပ္ေသာအရွင္မရွိပဲ၊ အလိုလိုျဖစ္သည္ဟုဆိုေခ်က၊ ယံုႏိုင္ဘြယ္ရာမရွိ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္၊ လူတိုင္းေဆာက္လုပ္ႏိုင္ေသာအိမ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္ေသာအရွင္ရွိသည္မွန္လွ်င္၊ ဘာမွ်မဟုတ္ေသာ အသိုက္အတြက္၊ အိမ္တို႔ထက္မက၊ အလြန္ထူးဆန္းအံ့ၾသဘြယ္ရာေကာင္းေသာ၊ ေနကိုျပဳျပင္စီရင္ေသာအရွင္မရွိဟု ဆိုေသာ္လည္း ယံုၾကည္ဘြယ္ရာမရွိ။ ထိုေၾကာင့္ အေအး၊ အပူ၊ ဥတု၊ ရတုဓါတ္ေလးပါး အစုစုတို႔မွအစျပဳ၍၊ ကမၻာမိုးေျမ ခပ္သိမ္းေသာ အရာတို႔သည္ အလိုလိုမျဖစ္ႏိုင္၊ အလိုလိုဆိုေသာ စကား၏ အဓိပၸါယ္မွာ၊ အလကားဟူ၍ ဆိုလိုသည္။ အဘယ္အရာတစ္စံုတစ္ခုမွ် အလကား မျဖစ္ႏိုင္ေခ်၊ မီးရထားးသည္၊ မီး၊ေရ၊ ေလ၊ သတၱိ အစြမ္းအားျဖင့္သာ သြား၏။ သို႔ေသာ္လည္း မီး၊ ေရ၊ ေလတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္စီမံ၍၊ အလိုအေလွ်ာက္ မီး၊ ေရ၊ ေလတို႔ေပါင္းစီးကာ မီးရထားတဲြတို႔ကို ဆြဲယူသြားၾကသည္မဟုတ္။ မီးရထားသြားဘို႔၊ ရပ္ဘို႔တို႔ကို စက္ဗုိလ္၏ ဥာဏ္ျပဳျပင္စီရင္ျခင္းအားျဖင့္သာလွ်င္၊ ရပ္ရ၊ သြားရသည္။ ထိုနည္းတူစြာ ေကာင္းကင္မွာရွိေသာ၊ ေန၊ ၾကယ္၊ နကၡတ္၊ ျဂႋဳဟ္၊ တာရာ အေပါင္းတို႔ႏွင့္တကြ၊ ဥတု၊ ရတုတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္၍ သြားလာေနၾကသည္မဟုတ္ေခ်၊ ဤကမၻာကို ဖန္ဆင္း၍ ျပဳျပင္ကာ အစဥ္အၿမဲၾကည့္ရႈ စီရင္ေတာ္မူေသာအရွင္မရွိလွ်င္၊၎ကမၻာသည္ အလိုအေလွ်ာက္တည္ေနႏိုင္မည္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသည္၊ လူ၏သိတန္သေလာက္ကို ပိုင္းျခား၍သိရမည္။ လူလုပ္ေသာအရာကိုျမင္လွ်င္၊ လူလုုပ္ေသာအရာဟု သိရမည္၊ တိရိစၧာန္လုပ္ေသာအရာကိုျမင္လွ်င္၊ တိရိစၧာန္လုပ္ေသာအရာအျဖစ္သိရမည္။ ဘုရားလုပ္ေသာအရာကိုျမင္လွ်င္၊ ဘုရားလုပ္ေသာအရာဟုသိရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္အဘယ္အရာ တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ် အလကားျဖစ္သည္ဟူ၍ မယူေကာင္းေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္၊ ယခုဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္၊ ခံယူၾကသည့္အတိုင္း၊ ဤကမၻာမိုးေျမ၊ ေန၊ လ၊ ၾကယ္၊ၿဂႋဳဟ္၊ တာရာ အေပါင္းတို႔သည္၊ အလိုလို အလကားျဖစ္လာၾကသည္ဟု ယူဆပါလွ်င္၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္လည္း၊ ဤကမၻာေလာကေျမႀကီးေပၚတြင္၊ ေန၊ လ၊ ၾကယ္နကၡတ္၊ ၿဂႋဳဟ္တာရာအေပါင္းတို႔၏ ေအာက္၌ ေမြးဖြားလာေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ အလကားဘုရားသာျဖစ္သည္။ အလကားဘုရားကို ကိုးကြယ္ေသာသူတို႔သည္လည္း၊ အလကားလူေတြျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္က ႏႈိမ္ႏွင္း၍ ဆိုလိုသည္မဟုတ္ပါ၊  အလကားဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ကို ကုန္ဆံုးေအာင္ ေကာက္ယူ၍ျပလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရွင္ေတာ္ေဂါတမမွစ၍ ပိဋကတ္ကို စီမံေရးသားထားၾကေသာ ေရွးဆရာတို႔သည္၊ ယခုရွင္လူ၊ ရဟန္းတို႔ကဲ့သို႔ အလကားျဖစ္သည္ဟူ၍ မယူဆၾကပါ။ အဘယ္ကိုေထာက္၍ သိရပါသနည္းဆိုေသာ္။ ေနာက္ကျပဆိုခဲ့ေသာ က်မ္းဂန္းပါဠိစကားတို႔ကို ေထာက္၍သိရေလသည္။ ဤကား ပိဋကတ္က်မ္းဂန္ျပဆိုသည့္ အတိုင္းအဓိပၸါယ္ကို ရွင္းလင္းစြာေဖၚျပလိုက္သည္။ဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္အစံု၊ ဂုဏ္ေတာ္အႏၱအားျဖင့္သာ အရာရာတို႔သည္ အခ်ိန္မွန္မွန္သြားလာေနျခင္းသည္။ ထာ၀ရဘုရားသခင္၏ ဥာဏ္ေတာ္ျပဳျပင္စီရင္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ အခ်ိန္မွန္မွန္သြားလာၾက၏။ ေန၊ လ၊ ၾကယ္၊တို႔သည္ ေလာက လူသားတို႔အက်ိဳးအလို႔ငွါသာျဖစ္သတည္း။

Posted in: ဗုေဒၶါ၀ါဒ