ရုပ္တုေစတီကိုကိုးကြယ္ေသာ အဂၢိဒဌပုဏၰားအား ေဂါတမတရားေဟာျခင္း။

ရုပ္တုေစတီတို႔ကို ကိုးကြယ္ျခင္း ဘာသာထံုးတမ္းသည္ ယခုဤ ျမန္မာျပည္တြင္၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သာလွ်င္ ကိုးကြယ္ၾကသည္မဟုတ္ေခ်။ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ မေပၚထြန္းမီ ေရွးအထက္ကပင္ ရွိသည္။ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ လက္ထက္တြင္လည္း၊ ေ၀သာဠီျပည္သားတို႔သည္ ၊ စပလ အမည္ရွိေသာ ေစတီတို႔ကို ကိုးကြယ္ၾကသည္။ ၎ျပင္လညး္၊ ဥရုေ၀လ ေတာႀကီး၌ တပည့္အေပါင္း တေသာင္းခန္႔ရွိေသာ အဂၢိဒဌပုဏၰားႀကီးသည္၊ သဲပံုေစတီ၊ ရုပ္တု အစရွိသည္တို႔ကို ျပဳလုပ္၍ မီးျဖဴ၊ မီး၀ါ၊ ခ်ိဳခ်ဥ္ေဘာဇဥ္ တို႔ႏွင့္ ပူေဇာ္ပြဲျပဳလုပ္၍ ေနသည္ကို၊ ရွင္ေဂါတမေတြ႔ျမင္လွ်င္၊ ၎အဂိၢဒဌအား ရွင္ေတာ္ေဂါတမ ဆံုးမသည္မွာ။ ။ဗဟုေ၀သရဏံယႏၱိ၊ ပပၸတာနိ၀နာနိစ၊ အာရာမရုကၡေစတ်ာနိ၊ မႏုႆာဘယာတဇိၨတာ။ ။ေနတံေခၚသရဏံ ေခမံ၊ ေနတံသရဏမုတၱမံ၊ ေနတံသရဏမာဂမၼ၊ သပၸဒုကၡာနမုစၥတိ။ ။ ဓမၼပဒပါဠိ၊ အဂၢိဒ႒၀တၳဳျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပန္ဘာသာဆိုရပါလွ်င္ကား။ ေဘာအဂၢိဒ႒၊ အိုပုဏၰားရေသ့။ ဗဟု၊မ်ားစြာကုန္တတ္ေသာ။ မႏုႆာ၊ လူအေပါင္းတို႔သည္။ ဘယတဇၨိတာ၊ ေဘးကိုေၾကာက္႐ြံ႔ျခင္းေၾကာင့္။ ပပၸတာနိ၀နာနိစ၊ ေတာၾကီး၊ ေတာင္ငယ္၊ သစ္ပင္ၾကီးတို႔ကိုလည္းေကာင္း။ အာရာမရုေကၡေစတ်ာနိ၊ အရံတံတိုင္း မီးတားတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္စီမံကာရံထားေသာ။ ေဗာဓိသစ္ပင္၊ အုပ္ပံု၊ ေစတီ၊ ပုထိုး၊ ရုပ္တုအစရွိေသာအရာတို႔ကိုလည္းေကာင္း။ ေ၀၊ စင္စစ္။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသို႔ ။ ယႏၱိ၊ေရာက္ၾကကုန္၏။ ေဘာအဂၢိဒ႒၊ အို ပုဏၰားရေသ့။ ဧတံေခါသရဏံ၊ ဤကိုးကြယ္ျခင္းအမႈသည္။ ေခမံ၊ ေဘးမရွိေသာ ကိုးကြယ္ျခင္းမည္သည္။ နေဟာတိ၊ မျဖစ္။ ဧတံေခါသရဏံ၊ ဤကိုးကြယ္ျခင္းအရာသည္။ နဥတၱမံ၊ မျမတ္။ ဧတံသရဏံ၊ ဤမိစၧာဒိဌိ ကိုးကြယ္ျခင္းအမႈကို။ အာဂမ၊ စြဲလမ္းျပဳလုုပ္ေသာ္လည္း။ သပၸဒုေကၡာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ၊ ေဘးအေပါင္းတို႔မွ။ နမုစၥတိ၊ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဟူ၍။ ဤသို႔ဥရုေ၀ဠ ေတာၾကီးအတြင္း အဂၢိဒ႒ အမည္ရွိေသာ ပုဏၰားရေသ့ၾကီးအား ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္ ေဟာေျပာဆံုးမေလသည္။ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္၊ ဗုဒၶဘာသာဟူ၍ အမည္နာမေခၚတြင္ေသာ၊ ျမန္မာ ၊ ရဟန္း၊ ရွင္လူတို႔ ယခုျပဳလုပ္ၾကေသာ ရုပ္တု၊ ေစတီ၊ ပုထိုးပြဲ၊ ဆြမ္းေတာ္ၾကီးပြဲ၊ မီးထြန္းပြဲသဘင္ အစရွိသမ်ေသာ အေလ့အထတို႔သည္၊ ၎အဂၢိဒ႒ပုဏၰား ရေသ့ၾကီးက ဆင္းသက္ေသာ အေလ့အလာျဖစ္သူဟု ယူဆရန္သာရွိသည္။ ဤကား ပိဋကတ္က်မ္းတို႔၌ ေတြ႔ရေသာ တရားအတိုင္း ျပသလိုုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

Posted in: ဗုေဒၶါ၀ါဒ