နတ္ျဖစ္ေပၚလာပံု

            နတ္သည္ ထာဝရဘုရားသခင္၏ လက္ေထာက္ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ နိဗၺာန္မွာ ထာဝရဘုရားသခင္ႏွင့္အတူတူေနပါသည္။ နတ္သည္ စိတ္ဓါတ္မ ေကာင္းေသာ ႀကံစည္ၿပီး သူ႕၏လက္ေအာက္ နိဗၺာန္တမန္ေတာ္မ်ားကို စည္း ႐ံုးၿပီး ထာဝရဘုရားသခင္ စစ္တိုက္မည္။ သူ႕ရဲ့ထိပ္ဆံုးမွာ ငါထိုင္မည္ဟု ႀကံ စည္၍ သူသည္ ဘုရားေနရာကို လုယူခ်င္ေသာစိတ္ရွိပါသည္။ (ေဟရွာ၊ ၁၄း ၁၂- ၁၄) မွာ မိုးတိမ္ထိပ္ေပၚသို႕ငါတက္မည္၊ အျမင့္ဆံုးေသာ ဘုရားကဲ့သို႕ ငါေနမည္ဟု စိတ္အႀကံရွိေလ၏။
            ဗ်ာဒိတ္က်မ္း၊ ၁၆း ၁၄ နိမိတ္လကၡဏာတို႕ကိုျပေသာ နတ္ဆိုး၏ဝိညာဥ္ ျဖစ္သတည္း။ ထိုဝိညာဥ္တို႕သည္ ေလာကီတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ရွိေသာ ရွင္ဘုရင္ တို႕ထံသို႕ထြက္သြား၍ အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာဘုရားသခင္၏ ေန႕ ႀကီး၌ စစ္တိုက္ျခင္းအလို႕ငွါ စုေဝးေစၾကသည္။
            ဗ်ာဒိတ္က်မ္း၊ ၁၂း ၇-၉  "ေကာင္းကင္၌စစ္ျဖစ္၍ မိေကၡလႏွင့္ သူ၏ ေကာင္းကင္တမန္တို႕သည္ နဂါးကိုစစ္တိုက္ၾက၏။ နဂါးႏွင့္သူ၏တမန္ တို႕သည္ စစ္တိုက္၍မႏိုင္ၾက။ ေကာင္းကင္၌လည္း ေနစရာမရွိ၊ ထိုအခါ ဤေလာကတစ္ႏိုင္ငံလံုးကိုလွည့္ျဖား၍ မာရ္နတ္၊ စာတန္၊ နတ္ဆိုး၊ ျဗဟၼာ အမည္ရွိေသာ ေရွးေျြမေဟာင္းတည္းဟူေသာ လူစီဖါ နဂါးႀကီးကို၄င္း၊ သူႏွင့္အတူ သူ၏တမန္တို႕ကို၄င္း ေျမႀကီးသို႕ခ်လိုက္ၾက၏။
            ျဗဟၼာ(ေခၚ) နတ္သည္ ထာဝရဘုရားသခင္၏ လက္ေထာက္ျဖစ္၍ ထာဝ၇ဘုရား၏ေနရာကို ဝင္လုမရေသာ ေလာကလူသားမ်ားကို လွည့္ျဖားေန ပါသည္။ နတ္သည္ အစမွာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံ (ေခၚ) နိဗၺာန္မွာ ထာဝရဘုရား သခင္ႏွင့္ အတူတူေနေသာသူျဖစ္၍ သူသည္ ေကာင္းကင္တမန္ျဖစ္၍ နံႏွင့္ ဝိညာဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ ေအာက္မွာမေနခ်င္ဘူး၊ ထိပ္ ဆံုးမွာဘဲေနခ်င္ပါသည္။ သူေျပာေသာစကားသည္ အေျပာေကာင္းသည္၊ လွည့္ ျဖားျခင္းႏွင့္ျပည့္စံု၍ သူ၏တန္ခိုးသည္ လွည့္ျဖားျခင္း အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံု ေသာသူျဖစ္ပါသည္။ နတ္ (ေခၚ) ျဗဟၼာ၊ စာတန္တို႕အဖြဲ႕မွာ ေနစရာေနရာ သည္ ထာဝရမီးငရဲအိုင္ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ အိုျခင္း၊ ေသျခင္း မရွိပါ။ နာ ျခင္းႏွင့္ျပည့္စံုမည္။ ေသျခင္းမရွိဘူး၊ ထာဝရမီးအိုင္ငရဲျပည္မွာ နတ္အဖြဲ႕ဝင္ မွာ ပါဝင္ေသာ လူသားအားလံုး ဒုကၡႏွင့္ ထာဝရေသျခင္းမရွိေသာေနရာ နာျခင္း ႏွင့္ရင္ဆိုင္ရမည္။ နတ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္မဟုတ္၊ လွည့္ျဖားေသာသူျဖစ္ပါသည္။ လိမ္ညာျခင္းႏွင့္ျပည့္ပါသည္။ ေယာဟန္၊ ၈း ၄၄ "သူသည္ မုသာ၏အဘျဖစ္ သည"။ 

(ေဝဒေခတ္ကိုးကြယ္ယံုၾကည္သူ) စာမ်က္ႏွာ (၃၆)
      ေဝဒေခတ္နတ္မ်ားကို အုပ္စုသံုးစုခြဲၾကပါသည္။ အုပ္စုတစ္စုလွ်င္ နတ္ေပါင္း (၁၃) ေယာက္က်စီျဖင့္ စုစုေပါင္း (နတ္)ေပါင္း (၃၃) ေယာက္ရွိေၾကာင္း ဆိုပါသည္။ အုပ္စုသံုးစုအနက္ ပထမအုပ္စုဝင္နတ္မ်ားကို ေျမနတ္မ်ား ( ပထဝိ႒သိုက) ဟုေခၚပါသည္။ ထိုေျမနတ္မ်ားအနက္ ထင္၇ွားေသာနတ္မ်ားမွာ ေျမနတ္ (ပထဝိ) မီးနတ္(အဂိ) ေသာမနတ္တို႕ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဒုတိယအုပ္စုဝင္နတ္မ်ားအနက္ ထင္ရွားေသာနတ္မ်ားမွာ သိၾကား (ဣျႏၷ) ေလနတ္ (ဝါယု) မိုးနတ္ (ပဇၨဳႏၷ) ေရနတ္ (အာပါ) တို႕ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းတို႕ကို ေကာင္းကင္နတ္မ်ား               ( အနၲလိကၡ႒ာနိက) ဟုေခၚၾကပါသည္။ တတိယနတ္မ်ားအနက္ ထင္ရွားေသာ နတ္မ်ားမွာ ေနနတ္ (သူရိယ) အဂုဏ္နတ္ (ဥႆ)ညဥ့္နတ္ (ရာၾတိတို႕ျဖစ္ၾက ပါသည္။ ယင္းတို႕ကို အာကာသနတ္မ်ား ( ဒ်ဳ႒ာနိက) ဟုေခၚၾကပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕ႏွင့္မကြ်မ္းေသာ ဝိတၲိပူရွန္ေဒ်ာ္စေသာ ေဝဒေခတ္နတ္မ်ားကို ဤေနရာ၌ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ပါသည္။
            နတ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ရင္ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အာကာသနတ္မ်ားကို မကြ်မ္းက်င္သလဲ၊ နတ္ဆိုတာအတူတူမဟုတ္ဘူး၊ ဖန္ဆင္း ရွင္မဟုတ္ဘူး၊ သားသမီးမ်ားက မိခင္ႏွင့္ဖခင္မသိရင္ ဖခင္ႏွင့္မိခင္ မဟုတ္လို႕ ျဖစ္ပါသည္။
            ဗ်ာဒိတ္၊ ၁၂း၃-၄ "ေကာင္းကင္၌ အျခားေသာနိမိတ္လကၡဏာေပၚ လာသည္ကား၊ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးသည္ ေခါင္းခုႏွစ္လံုး၊ ခ်ိဳဆယ္ေခ်ာင္း ႏွင့္တကြ ေခါင္းေပၚ၌ သရဖူခုႏွစ္ခုကို ေဆာင္းလ်က္ရွိ၏။ သူ၏အၿမီးသည္ ေကာင္းကင္ၾကယ္သံုးစုတစ္စုကို ဆြဲငင္၍ ေျမႀကီးသို႕ခ်လိုက္ေလ၏။
            ေျမႀကီးမွာ နတ္မ်ားသည္ သံုးစုတစ္စုရွိတယ္ဆိုတာ က်မ္းစာမွာ ေဖာ္ ျပထားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ နတ္ကို လူ၏စိတ္ႏွလံုးကို ကြယ္ေစပါသည္။ နတ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္မဟုတ္၊ လူကိုလွည့္ျဖားေသြးေဆာင္၍ အကြ်ႏု္ပ္တို႕ပစၥည္း ကို အတင္းအဓမၼရယူသူ မုသာအဘျဖစ္ပါသည္။
            ကမၻာ၊ ၃း ၄-၅ မုသာသံုးၿပီး ယေန႕အထိ မုသာေျပာေသာနတ္ျဖစ္ ၍  မုသာအဘျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားတစ္ဆူတည္းရွိ၏။ ဘာေၾကာင့္ နတ္ကို ဘုရားဟုေခၚသနည္း။

ဘုရားသခင္

            ဗ်ာဒိတ္က်မ္း၊ ၁း ၈ "ငါသည္ အာလဖျဖစ္၏။ ဩေမဃလည္းျဖစ္၏ ဟု အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူ၍ ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္၊ အနာဂတ္ကာလ အစဥ္ ရွိေတာ္မူေသာ ထာဝရအရွင္မိန္႕ေတာ္မူ၏"။
            ေယရမိ၊ ၁၀း ၁၁ "သာသနာပလူတို႕အား ေျပာစကားမူကား၊ ေကာင္း ကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို မဖန္ဆင္းေသာဘုရားတဆို႕သည္ ဤေကာင္းကင္ေအာက္၊ ဤ ေျမႀကီးျပင္မွ ကြယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္။ အငယ္ (၁၀) မွာ ထာဝရဘုရား၊ မွန္ေသာဘုရား၊ အသက္ရွင္ေသာဘုရား၊ နိစၥထာဝရဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ အမ်က္ထြက္လွ်င္ ေျမႀကီးတုန္လႈပ္ရ၏။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕သည္ အမ်က္ေတာ္ကို မခံႏိုင္ၾက။ ဆာလံ (၈၃) ထာဝရဘုရားဟူ၍ နာမေတာ္ရွိေသာ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးတည္းသာလွ်င္ ေျမႀကီးတစ္ျပင္လံုးအေပၚမွာ အျမင့္ဆံုးေသာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူေၾကာင္းကို သိၾကပါေစေသာ။ (မႆဲ၊ ၂၄း ၃၅) ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးမတည္ေသာ္လည္း ငါ့စကားတည္လိမ့္မည္၊ ထာဝရအသက္ရွင္ေသာ ဘုရားသခင္အေရွ႕မွာ မထင္ရွားေသာအရာ တစ္ခုမွ်မရွိပါ။
            ထာဝရဘုရားအေရွ႕မွာ ဘာမွ်ဖံုးကြယ္လို႕မရဘူး၊ အရာခပ္သိမ္းအုပ္ စိုးေသာ ဘုရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာဟန္၊ ၃း ၁၆ ]]ဘုရားသခင္ သည္ ေလာကီသားတို႕ကို ခ်စ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ တစ္ဦးတည္းေသာသားေတာ္ စြန္႕ေတာ္မူသည့္တိုင္ေအာင္ ခ်စ္ေတာ္မူ၏။ သူ႕ကိုယံုၾကည္ေသာသူသည္ ထာဝရ အသက္ကိုရမည္ဟု ေျပာထားပါသည္။
            မႆဲ၊ ၁၁း ၂၈ ဝန္ေလး၍ပင္ပန္းေသာသူအေပါင္းတို႕၊ ငါ့ထံသို႕ လာၾကေလာ့၊ ငါသည္ခ်မ္းသာေပးမည္၊ ဘုရားသခင္ေျပာထားေသာအရာ အမ်ား ႀကီးရွိပါသည္။ ေလာကမွာရွိတယ္၊ လူတို႕သည္ ဘုရားလို႕ေခၚေသာ အရာဝတၴဳမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါသည္။ လူကိုအသက္ခ်မ္းသာေပးျခင္း၊ ဆရာဝန္မ်ား မကုသႏိုင္ေသာအရာ၊ ကုသေပးေသာဘုရားမရွိပါ။ ထာဝရ အသက္ကိုေပးေသာဘုရား၊ ကယ္တင္ႏိုင္ေသာဘုရား၊ ငရဲျပည္မွ လြတ္ေျမာက္ ေစေသာဘုရားမရွိဘူး၊ ေကာင္းကင္ေျမႀကီးမွာရွိေသာ မိုးေကာင္းကင္၊ ၾကယ္၊ လ၊ ေန ခပ္သိမ္းေသာအရာအားလံုး ဖန္ဆင္းနည္းပံုမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာေသာဘုရားမရွိဘူး၊ ေလာကဓါတ္အားလံုး ဖန္ဆင္းရွင္၊ ဖန္ဆင္းပံုသ႑ာန္ အားလံုး၊ နိဗၺာန္ျပည္၊ ငရဲျပည္အားလံုး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းျပႏိုင္ေသာ ဘုရားသည္ ထာဝရအသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ တစ္ပါးတစ္ဆူ တည္းရွိပါသည္။ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႕ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ သံုးပါးတစ္ဆူဘုရားသာရွိသည္။
            ထာဝရအရိေမတၲယ်ဘုရား (ေခၚ) ေယ႐ႈဘုရားသည္ ငါ့ကိုေခၚေလာ့၊ ငါထူးမည္ဟု ေျပာထားပါသည္ (ေယရမိ၊ ၃၃း ၃)။ ေခၚပါ၊ ထူးမည္၊ ေရာဂါ အားလံုးကို ကုသေပးေသာဘုရားသခင္၊ မကုသႏိုင္ေသာအရာ တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိပါ။ အရာအားလံုး ကုသေပးႏိုင္ေသာ ထာဝရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းရွင္၊ ဖန္ဆင္းလို ကုသေပးႏိုင္ပါသည္။
            ဗုဒၡျမတ္စြာဘုရားပြင့္မည္ဟုေျပာေသာ အရိေမတၲယ် (ေခၚ) ေယ႐ႈ နာမႏွင့္ ေခၚသူတိုင္းထူးပါသည္။  
လူ၏ဘဝဟာ နားလည္ၿပီလား။

မိတ္ေဆြ - ကယ္တင္ႏိုင္ေသာသူ ဘုရားေတြ႕ၿပီလား။

အသက္ရွင္ေသာဘုရားသခင္ဘဲ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ပါသည္။
အသက္ရွိေသာသူကား၊ အသက္ရွင္ေသာအရာေပးႏိုင္ပါသည္။
အသက္မရွင္ေသာသူဟာ အသက္ရွင္ျခင္းမေပးႏိုင္ဘူး။
ကယ္တင္ရွင္ေတြ႕ရင္ေခၚပါ။ ထူးလိမ့္မည္။
ယေန႕ ေလာကမွာ တခဏဘဲ ဒုကၡဆင္းရဲခံစားရမည္။

ထာဝရဒုကၡဆင္းရဲဘဝမွာ ကယ္တင္ရွင္ေယ႐ႈဘုရား (ေခၚ) အရိေမတၲယ်သည္ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ပါသည္။

Posted in: ဗုဒၶ၏ အနာဂတ၀ံ က်မ္း