ဇာတ္ႏုငါးရာငါးဆယ္။ဇာတ္ရင့္ဆယ္ဘြဲ႕မွစ၍။၀ိနည္းက်င့္စဥ္တရားတို႔သည္။ရွင္ေတာ္ေဂါတမ။မေဟာခင္။သာတာဂီရိနတ္။ ဟိမ၀ႏၱာနတ္တို႔သည္ေရွးဦးစြာတတ္သည္ကိုုျပျခင္းအေၾကာင္း။ ။
ရွင္ေဂါတမသည္၊ သကၠရာဇ္တရာ့သံုးခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္၊ ေဗာဒိေညာင္ပင္သို႔ေရာက္၍၊ ေလးဆယ့္ကိုးရက္ေနျပီးမွ၊ ၎ႏွစ္၀ါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႔တြင္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသို႔ေရာက္ေသာအခါ၊ ပဥၥ၀ဂၢီငါးေယာက္ႏွင့္တကြ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔ကို ဓမၼစၾကာတရားကိုေဟာေသာအခါ။ သာတာဂီရိနတ္သားသည္ တရားနာရ၍၊ စိတ္ႏွလံုးရြင္ျမဴးေသာေၾကာင့္။ ေနာက္ဘ၀က၊ မိမိမိတ္ေဆြျဖစ္ဘူးေသာ၊ ဟိမ၀ႏၱာနတ္သားထံ၊ ၎အေၾကာင္းကို ေျပာရန္သြားေသာအခါ၊ ေကာင္းကင္လမ္းခရီးတြင္ဟိမ၀ႏၱာနတ္သားႏွင့္၊ သာတာဂီရိနတ္သားႏွင့္ေတြ႔၍၊ ၎အေၾကာင္းကိုၾကားေျပာရာ၊ ဟိမ၀ႏၱာ နတ္သားသည္၊ ရုတ္တရက္၊ မယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္သာတာဂီရိနတ္သားအား၊ ဟိမ၀ႏၱာနတ္သားက၊ စစ္ေဆးေမးသည္မွာ။ အေဆြ သာတာဂီရိ၊ ယခုသင္ေျပာၾကားေသာေၾကာင့္၊ ရွင္သိဒၶတၱမင္းသားဘုရားျဖစ္သည္ကိုၾကားသိရပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္းရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ဘုရားဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ျပည့္စံုရန္၊ ငံုး၊ ငွက္အစ၊ ဆဒၵာန္ဆင္အဆံုးရွိေသာ၊ ဇာတ္ႏုငါးရာ့၊ ငါးဆယ္တို႔ကို တတ္ၾကြမ္းပါ၏ေလာ၊ ေတမိအစ၊ ေနမိအပါ၊ ေ၀ႆႏၱရာအဆံုးရွိေသာ ဇာတ္ရင့္ဆယ္ဘြဲ ႔မ်ားကိုလည္းတတ္ေျမာက္ပါ၏ေလာ။ ရဟန္းတို႔၏က်င့္၀တ္တရားမ်ားျဖစ္ေသာ၊ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ႏွစ္ရာ့ခုႏွစ္ဆယ္ေသာခုႏွစ္ပါးကိုလည္း နားလည္ပါ၏ ေလာဟူ၍ အရာရာတို႔ကို ေမးျမန္းေသာအခါ၊ သာတာဂီရိနတ္သားသည္၊ ဟိမ၀ႏၱာနတ္သားအား၊ ေမးသည့္အတုိင္း၊ တတ္ေျမာက္ျပည့္စံုေၾကာင္းကို ေျဖဆိုေလေၾကာင္းကို၊ ဟိမ၀ႏၱာသုတ္တြင္ျပဆုိေသာေၾကာင့္သိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဤအရာကိုေထာက္၍ဆင္ျခင္ရန္ရွိသည္မွာ၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ေဗာဒိေညာင္ပင္ကိုေရာက္၍၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၊ ဘုရားျဖစ္ေသာေန႔က၊ ေရတြက္သည္ရွိေသာ္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာတြင္ဓမၼစၾကာတရားကိုေဟာေသာ ၀ါဆိုလျပည့္အထိေရတြက္ေသာ္၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမဘုရားအျဖစ္၌၊ ငါးဆယ့္ကိုးရက္သာရွိေသးသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ၎နတ္သားႏွစ္ေယာက္တို႔သည္၊ မည္သည့္အခ်ိန္အခါက၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ
အျဖစ္ေတာ္ေပါင္းျဖစ္ေသာ ဇာတ္ငါးရာ့ငါးဆယ္၊ ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႕၊ ၀ိနည္း၊ပိဋကတ္တို႔၏စာမ်ားကို ဘယ္ကဲ့သို႔တတ္ေျမာက္ၾကပါသနည္းဟု ဆင္ျခင္ရန္ရွိပါသည္။ ၎အျပင္၊ ဓမၼစၾကာတရားကိုေဟာျပီးမွ၊ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္တြင္၊ ကႆပရေသ့တိုု႔ကိုအေၾကာင့္ျပဳ၍၊ နာရဒတ္ဇာတ္ကိုေဟာေတာ္မူေလသည္။ ေ၀ႆႏၱရာဇာတ္ကို၊ ကပိလ၀တ္ျပည္တြင္၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔အားအေၾကာင္းျပဳ၍ေဟာသည္၊ စႏၵကိႏၷရာဇာတ္ကို၊ ယေသာ္ဓရာအားအေၾကာင္းျပဳ၍ေဟာသည္၊ ဓမၼပါလဇာတ္ကို၊ သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးအား အေၾကာင္းျပဳ၍ေဟာေျပာေလသည္၊ မေဟာ္ဇာတ္၊ မဟာဇနကၠဇာတ္တို႔ကို၊ ရွင္ေဂါတမသည္ဘုရားျဖစ္၍၊ တဆယ့္တ၀ါေျမာက္တြင္၊ ေ၀ရဥၹတိုင္းတမာပင္ၾကီးေအာက္တြင္ေဟာသည္။ မဟာကႏၵဇာတ္၊ အသိကိန္ပါတ္၊ မဟာသု၀ဇာတ္၊ ကပိရာဇဇာတ္၊ ေသာမနသဇာတ္ဂါထာကိုးဆယ္ရွိေသာ၊ စႏၵကုမာရဇာတ္အစရွိသည္တို႔ကို။ သကၠရာဇ္ တရာ့ႏွစ္ဆယ္ျပည့္တြင္။ အာဠ၀ီျပည္၌၊ နယုန္လျပည့္ေန႔တြင္ေဟာသည္။၊ ဤကဲ့သို႔အသီးသီးျပေသာက်မ္းအစရွိသည္တို႔၌ျပလွ်က္ရွိျပန္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္အထက္ကေဖၚျပခဲ့ျပီးေသာ၊ ေဟမ၀ႏၱနတ္၊ သာတာဂီရိနတ္တို႔သည္၊ ရွင္ေဂါတမ၊ မေဟာၾကားခင္၊ ၎ဇာတ္ဆယ္ဘြဲ ့အစရွသည္တို႔ကိုတတ္ေျမာက္သိကၽြမ္းႏွင့္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းအရာကိုေထာက္သျဖင့္၊ ခ်င့္ခ်ိန္လွ်င္၊ ၎ဇာတ္နိပါတ္၊ ၀တၱဳအစရိွွသည္တို႔သည္၎၊ ၀ိနည္းက်င့္စဥ္တရားတို႔သည္၊ ေရွးအထက္ကျဗဟၼာဏဆရာတို႔စီရင္ ေရးထားေၾကာင္းထင္ရွားလွ်က္ရွိေပသည္။ ေနာက္ပိုင္း တလိုင္းျမန္မာ၊ ရဟန္းတို႔ကး
ပိဋကတ္ကို စစ္ေဆးေသာသူတိုု႔သည္၊ မုခ်အတပ္သိရပါေပလိမ့္မည္ကား ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပါေလ။ ။ရွင္ေတာ္ေဂါတမအျဖစ္ေတာ္ေပါင္းလုပ္၍ ခ်ဲ့ထြင္ေရးျပီးလွ်င္၊ ပိဋကတ္ထဲသို႔ သြင္းထားေၾကာင္
