သဟံပတိျဗဟၼာေခၚသည္ကိုျပျခင္းအေၾကာင္း။ ။

ရွင္သိဒၶတၳမင္းသားသည္ဘုရားျဖစ္၍ ေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္မွထျပီးလွ်င္၊ သတၱဌာနကိုအစဥ္အတိုင္း ခုႏွစ္ရက္စီေနျပီးမွ။ ေနာက္ဆံုးေလးဆယ့္ကိုးရက္ေစ့ေသာအခါ၊ ရတနာလင္းလြန္းပင္ေအာက္ ထိုင္ေနေသာအခါ၊ သဟံပတိျဗဟၼာမင္းသည္လာ၍ တရားေတာ္ကို ဤေလာကသားတို႔အားေဟာရန္၊ ကယ္ခၽြတ္ေတာ္မူပါဟု၊ ေဒေသတုဘေႏၱဘဂ၀ါဓမၼံေဒေသတုဂေတာ။ ဟူ၍ဗုဒၵ၀င္က်မ္းမဟာ၀ါက်မ္းတို႔၌ ျပဆိုသည့္အရာမ်ားမွစ၍၊ စင္စစ္မဟုတ္ေၾကာင္းကိုေသခ်ာစြာသိရေလသည္။ အဘယ္သို႔ေထာက္၍မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္းကိုသိရပါသနည္းဟုဆိုရပါလွ်င္။ ဗုဒၶ၀င္က်မ္း၊ မဟာ၀င္က်မ္းတို႔၌ ျပဆိုေသာပါဠိကိုေထာက္၍သိရသည္။ ။၎က်မ္းတို႔၌ဆိုေသာပါဠိကိုျပဦးမည္၊ အဌေခါျဗဟၼဏသဟံပတိ ဧကံသံဥတၱရာသံကံ ကရိတြာဒကၡိဏဇာႏုမ႑လံပထ၀ိယံနဟႏၱ၀ါ။ ေယနဘဂ၀ါေတနအဥၨလိပဏာ ေမတြာဘဂ၀ႏၱံဧတဒါေ၀ါစ။ ။ဟူ၍ပါဠိေတာ္လာရွိသည္ကို ေထာက္၍မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္းကိုသိရသည္၊ ၎ပါဠိကိုျမန္မာအနက္ဆိုရလွ်င္၊ အဌေခါ၊ ထိုသို႔၊ ျဗဟၼဏသဟံပတိ၊ ျဗဟၼဏပုဏၰားမ်ိဳးတို႔ အစဥ္မည္သည္ကား၊ ဧတသံ၊ လက္၀ဲပခံုးတဖက္မွ၊ ဥတၱရာသံ၊ စမၸယ္တင္သည္ကို၊ ကရိတြာ၊ ျပဳ၍၊ ဒကဃိဏဇာနမ႑လံ၊ လက်ၤာပဆစ္ဒူးကိုတုပ္၍၊ ပထ၀ီယံ၊ ေျမ၌ခ်လွ်က္၊ နဟႏၱ၀ါ၊ တုပ္၀ပ္ျပီးလွ်င္၊ ေယန၊ အၾကင္အရပ္မွ၊ ေတနဘဂ၀ါ၊ ထိုဘုရားရွိရာသို႔၊ အဥၨလီ၊ လပ္အုပ္ကို၊ ပဏာေမတြာ၊ သြက္၍၊ ဘဂ၀ႏၱံ၊ ဘုရားသခင္ကို၊ ဧတဒေ၀ါစ၊ ထိုသို႔ဆုေတာင္းပဌန္ျပဳကုန္၏။ ျမန္မာလို အဓိပၸါယ္ျပန္ဆိုရလွ်င္၊ ျဗဟၼဏပုဏၰားအမ်ိဳးတို႔သည္၊ မိမိတို႔ဘာသာအားျဖင့္၊ ဘုရားရွိခိုးမည္ျပဳေသာအခါ၊ ၀တ္ျဖဴတပိုင္းကိုလက္ကေတာ့ထိုးျပီးလွ်င္၊ လက်ၤာဒူးတဖက္ကိုေထာက္၍၊ မိမိတို႔ဘုရားရွိရာအရပ္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီ၍ရွိခိုးျမဲထံုးစံကို၊ ေရးသားေဘာ္ျပေသာ စကားျဖစ္သည္။ ၎ပါဠိကိုအဘယ္က်မ္း မူလရင္းထြက္ပါနည္းဟုဆိုရပါလွ်င္၊ ရွင္ေဂါတမမေပၚထြန္းမီ၊ ျဗဟၼဏဆရာတို႔ေရးသားေသာ ျဗဟၼဏပူရာဏိက်မ္းစကားျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶ၀င္ဆရာတို႔က၎၊ မဟာ၀င္ဆရာတို႔က၎၊ ၎ပါဠိကိုမိမိတို႔က်မ္းမွာထည့္ျပီးလွ်င္၊ အထက္မိုးေကာင္းကင္ျဗဟၼဘံုမွဆင္း၍၊ တရားေဟာပါဟူ၍ ေတာင္းပန္ေလဟန္ျပဳ၍၊ အလကၤာျပဳဆင္ယင္ ဖြင္႔္ျပျခင္းမ်ားသည္မဟုတ္မမွန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားသာလွ်င္ျဖစ္ေလသည္၊ အကယ္၍ရွင္ေတာ္ေဂါတမရွိစဥ္က၊ တရားေဟာပါဟူ၍ေတာင္းဆိုသူရွိေစပါဦးေတာ့၊ ဗုဒၶ၀င္ဆရာ၊ မဟာ၀ါဆရာတို႔ျပဆိုသကဲ့သို႔ မိုးေကာင္းကင္ကျဗဟၼာမင္းမဟုတ္ႏိုင္၊ ထိုသို႔ျဗဟၼဏပုဏၰားမ်ိဳးတေယာက္ေယာက္ကေသာ္လည္း၊ ရွင္ဘုရင္သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ရွင္ေဂါတမကိုရွိခိုးေတာင္းပန္ေကာင္းေတာင္းပန္လိမ့္မည္ဟုထင္စရာရွိပါ၏၊ ယခုဗုဒၶဘာသာျမန္မာ၊ ရဟန္းရွင္လူတို႔ထင္သည့္အတိုင္း ပန္ခ်ီဆရာမ်ားတို႔ကထင္ျပီးေရးသားးေသာ၊ နားခင္း၊ မကိုဋ္၊ သရဖူေဆာင္းျဗဟၼာရုပ္ကဲ့သို႔၊ မိုးေကာင္းကင္ကဆင္းလာသည္ မဟုတ္ႏိုင္ေခ်၊ ျဗဟၼဏေခၚေသာဆရာသည္၊ ျမန္မာလိုပုဏၰားဆရာေခၚသည္၊ ဥပမာဆိုရလွ်င္၊ ျမန္မာဘုန္းၾကီးမ်ားကဲ့သို႔ အလႈခံပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္၊ ဤကဲ့သို႔၊ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးပုဏၰားဆရာတို႔သည္လည္း၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္၌မရွိသည္ျဖစ္၍။ ။ အဘိဓါန္၌ျဗဟၼဏကိုပုဏၰားေခၚဆိုေလသည္။ ။

Posted in: ဗုေဒၶါ၀ါဒ