ရွင္ေတာ္ေဂါတမအေလာင္းသိဒၶတၳမင္းသားသည္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္တို႔ထြက္သည္ကိုျပျခင္း။ ။

ရွင္ေဂါတမအေလာင္းသိဒၶတၳအေလာင္းသည္၊ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ေျခာင္ႏွစ္ျပည့္ေသာအခါ၊ ရထားမႈးေမာင္စံႏွင့့္တကြ ဥယ်ာဥ္ေတာ္အထြက္တြင္၊ ဆံျဖဴသြားက်ိဳး၊ အေရတြန့္တိုေနေသာသူအိုကိုျမင္လွ်င္၊ ရထားမႈးေမာင္စံအားေမးသည္မွာ၊ ထူးကဲယိုယြင္းေသာ အဆင္းသ႑ာန္ႏွင့္ပင္ပန္းစြာသြားေနေသာသူမည္သည္ကား၊ အဘယ္အမူအရာနည္းဟုေမးေသာ္၊ ရထားမႈးေမာင္စံက သူအိုျဖစ္ပါသည္ဟုေလွ်ာက္တင္ေသာအခါ၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမအေလာင္းသိဒၶတၳမင္းသားက ေမာင္စံကိုျပန္၍ေမးေလသည္မွာ၊ ငါလည္းဤကဲ့သို႔ အိုရဦးမည္ေလာဟုေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ေမာင္စံျပန္၍ေလွ်ာက္တင္သည္မွာ၊ အရွင္မင္းျမတ္ ဤေလာကဓါတ္သံုးခြင္တြင္၊ ျမင္ျမင္သမ်သတၱ၀ါတို႔သည္၎၊ ပုပုရြရြပုဂၢိဳလ္တိုင္းတို႔သည္၎၊ အမွန္အိုရမည့္ဓမၼတာျဖစ္၍၊ အရွင္မင္းဘုရားလည္း မေရွာင္ရွားသာ၊ ဤခႏၶာတို႔သည္၊ အိုရပါမည္ဆက္ဆက္ပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္တင္ေသာအခါမွ၊ အိုတတ္ေသာသေဘာကိုသိ၍၊ သတိသံေ၀ဂ ပူေဆြးျခင္း ဒုကၡႏွင့္နန္းေတာ္သို႔ျပန္ေလ၏၊ ေနာက္ေလးလေျမာက္ေသာအခါ၊ တဖန္ေမာင္စံႏွင့္တကြ၊ ဒုတိယအၾကိမ္ ဥယ်ာဥ္သို႔ၾကြျပန္လွ်င္၊ သူနာက္ုျမင္ျပန္ေလ၏၊ ထိုအခါတြင္လည္း ေမာင္စံအားေမးျပန္သည္၊ ေမာင္စံကလည္း သူနာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အထက္ကနည္းတူ၊ ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ၊ ငါလည္းထိုကဲ့သို႔ နာရဦးမည္ေလာဟုေမားျပန္ေလေသာအခါ၊ အရွင္မင္းျမတ္လည္းဤကဲ့သို႔ပင္၊ အမွန္နာရပါဦးမည္ဟု ေလွ်ာက္တင္ေသာအခါ၊ နာတတ္ေသာသေဘာကိုသိျပန္ေလ၍၊ ပူေဆြးျခင္းသံေ၀ဂႏွင့္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္ေလ၏၊ ေနာက္ေလးလေျမာက္ေသာအခါ၊ တတိယအၾကိမ္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သို႔ထြက္ျပန္ေလရာ၊ သူေသကိုျမင္လွ်င္၊ အထက္ကနည္းတူေမးျပန္၍၊ ေမာင္စံကလည္းေသရမည္အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေသာအခါ၊ စိတ္ႏွစ္လံုးမသာမယာျဖင့္ ျပန္ၾကြသြားေလ၏၊ ေနာက္ဆံုးစတုတၳအၾကိမ္ထြက္ျပန္ေသာအခါ၊ သူေတာ္ျမတ္ရဟန္းကိုျမင္ေသာအခါ၊ ေမာင္စံအားေမးျပန္ေလေသာ္၊ သူေတာ္ျမတ္ရဟန္းျဖစ္ေၾကာင္းကို ေမာင္စံေလွ်ာက္ထားသျဖင့္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္၍။ ႏွစ္လံုးေတာ္မရႊင္ျဖစ္၍ နန္းေတာ္သို႔၀င္ေတာ္မူေလသည္။ ဤအျခင္းအရာကိုဆင္ျခင္ရန္အေၾကာင္းမွာ၊ ရွင္သိဒၶတၳမင္းသားသည္၊ မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းမွေမြးဖြားစဥ္အခါက၊ ေျမာက္အရပ္သို႔ ခုႏွစ္လွမ္းသြားျပီးလွ်င္။ အေဂၢါဟႆမႎြေလကႆ။ ။ ေလာကႆ။ ဤ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔တြင္၊ အေဂၢါဟသသၼႎ၊ ျမင့္ေသာအျဖစ္သို႔ငါေရာက္ျပီ။ ။ ေသေဌာဟသၼႎေလာကႆ။ ။ ေလာကႆ။ ဤ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔တြင္၊ ေသေဌာဟသၼႎ ။ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ေသာအျဖစ္ကိုငါရျပီ။ ။အသဒိေသာဟသၼႎေလာကႆ။ ။ ဤ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔တြင္၊ အသဒိေသာဟသၼႎ၊ တစံုတေရာက္ေသာသူမ်ႏႈိင္းယွဥ္ျခင္းငွာ မရေသာအသဒိပုဂၢိဳလ္အျဖစ္သို႔ ငါေရာက္ျပီဟူ၍၊ သံုးခြန္းေသာစကားကို ေမြးစကပင္ၾကိမ္း၀ါးသည္ဆိုေသာ စကားလည္းတခ်က္။ ၎အျပင္ေမြးဖြား၍ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္တြင္။ ေဒ၀ီလရေသ့ၾကီးႏွင့္၊ ခမည္းတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးတို႔ရွိခိုးၾကသည္လည္းတခ်က္၊ ၎ေနာင္၊ တလသားအရြယ္တြင္ လယ္ထြန္မဂၤလာအထြက္၊ ဇမၺဴသေျပပင္အရိပ္ေအာက္တြင္အာနာပါ၊ ကမၼဌာန္းစီးျဖန္းခါဆင္ျခင္၍။ ပဌမစ်ာန္အ၀င္မွာ၊ ဘခင္ သုေဒၶါဓနႏွင့္ေတြ႔၍ ေဆြေတာ္စဥ္
မ်ိဳးေတာ္ဆက္အေပါင္းတို႔ဦးခ်ရသည္ဟု။ ေနာက္တခဏ္းျပဆိုေသာအျခင္းအရာတို႔ႏွင့္၊ ဤအရာတြင္စဥ္းစားဆင္ျခင္လွ်င္၊ ေမာင္စံကဆရာျဖစ္ေျခေသာေၾကာင့္
ဗုဒၶ၀င္ဆရာအမႊန္းတင္သည့္၊ ဆန္း၊ ေဗဒင္ေျခာက္က်မ္းထြက္ကို၊ နည္းမွီ၍ထည့္စြက္ေသာအလကၤာစကားဆက္၊ ဗုဒၶ၀င္မ်ားခ်က္တို႔ကို။ ၀ ကြက္၍ျပရသကဲ့သို႔
ေရွ႔ကိုတက္၍ဆင္ျခင္ရန္ရွိေသးသည္မွာ၊ အသက္ေတာ္ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေျမာက္။ သားတေယာက္ရသည့္တိုင္ေအာင္မွ၊ အိုတတ္ေသာသေဘာ၊ နာတတ္ေသာသေဘာ၊ ေသတတ္ေသာသေဘာ၊ ဟူ၍မသိရျခင္းသေဘာမွာ၊ ခမည္းေတာ္သုေဒၶါဓနမင္းၾကီး၏ခႏၶာႏွင့္၊ သူ၏ခႏၶာအားတခါမွ်ႏႈိင္းစာ၍မၾကည့္
ေသာေၾကာင့္၊ အိုတတ္ေသာသေဘာတရားကိုဂရုမထားမိဟူ၍ဆိုရေအာင္ကလည္း အံ့ၾသဖြယ္ရာတပါးပင္ျဖစ္ေလသည္၊ ၎အျပင္ နာတတ္၊ ေသတတ္ေသာ သေဘာကိုလည္း၊ ေမာင္စံမေျပာဘဲ သိသင့္ေသာအခ်က္မွာ၊ ခုႏွစ္ႏွစ္သားအရြယ္က မယ္မာယာေသဆံုး၍၊ သုတိသာၾကြခန္းတြင္၊ တံုေ၀ရန္နတ္နန္းႏွင့္ စံျမန္းခါတင့္။ ေလးတင္ခါဏ္းအဖြင့္တြင္၊ ကေတာ့ပန္းမ်ားလႊတ္ေၾကာင့္ကို။ ေရးသားကာေဖၚျပလွ်က္၊ ဤနိမိတ္ေလးခ်က္၊ ေတာထြက္ခန္း အဆက္တြင္မွ၊ ဥေဒါင္း ငွက္ပုန္းသလို၊ ဗုဒၶ၀င္က်မ္းဆရာျပဆိုေသာေၾကာင့္။ နဂိုရ္သရုပ္၊ ဟုတ္မဟုတ္ကိုဥာဏ္ထုတ္၍စဥ္းစားသင့္ၾကလွပါသည္။ ။ ဤအရာတြင္၊ မာန္မေလွ်ာ့ဘဲ၊ ဥာဏ္စေကာတို႔က၊ ေျပာၾကသည္မွာ၊ ဘုရားေလာင္းတို႔ရာဇာသည္၊ ေလးျဖာေသာနိမိတအခ်က္္တို႔ကိုမသိေသာအတြက္ေၾကာင့္မဟုတ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးထုတ္လို၍၊ ၀ိဂၤ၀ုတ္ပရိယယ္ဥာဏ္ျဖင့္၊ မသိဟန္ေဆာင္၍ေမးေတာ္မူေၾကာင္းမ်ားႏွင့္၊ ဆင္ေျခေကာင္းဆရာတို႔က၊ ေျဖဆိုျခင္းစကားကို၊ တရားႏွင့္စစ္ေစးေသာအခါ၊ ပညာရွေသာသူတို႔၊ ငါးျဖာေသာအေမးပုစၧာတို႔တြင္၊ မေမးအပ္ဖယ္က်ဥ္လို႔ထားေသာ၊ အေထဋကမ်တာပုစၧာတပါးတြင္၀င္ေသာေၾကာင့္ သိလွ်က္ႏွင့္ေမးေတာ္မူသည္ဟုေျဖဆိုေသာစကားသည္လည္း၊ ဘုရားေလာင္းရွင္ေတာ္ေဂါတမ၊ သိဒၶတၳမင္းသားကို ပညာရွိမဟုတ္ေအာင္ ထုတ္ေဖၚ၍ေျပာသည္ႏွင့္ တူေပ၏၊ သို႔ေသည္လည္းဗုဒၶ၀င္က်မ္းတို႔၌တခ်က္ျပဆိုသည္မွာ၊ ခမည္းေတာ္သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးက၊ ယေသာ္ဓရာမင္းသမီးႏွင့္၊ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးေစလိုေသာအခါ၌၊ ေယာက္ဖေတာ္သုပၸဗုဒၶမင္းထံအေၾကာင္းၾကားေစတမန္၊ ကာလုဒါ၊ ပကတို႔ကိုေစလႊတ္ေသာအခါ၊ သုပၸဗုဒၶမင္းၾကီးကဆိုေလသည္မွ။ အတတ္ကညာမရွိ၊ မုဆိုးဖို၏သား၊ႏိုးပုန္းစားႏွင့္ငါ့သမီးမထိုက္မတန္ဟူ၍ ဆိုသည့္အရာမ်ားကိုေထာက္၍ဆိုရလွ်င္၊ နိမိတ္ေလးပါးကို ေမာင္ဆန္အားေမးေသာအရာသည္၊ မသိ၍ေမးတန္ရာသာရွိေလ၏၊။ ။ဤကားဥယ်ာဥ္ေတာ္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းအရာကိုစစ္ေဆး၍ျပသတည္း။

Posted in: ဗုေဒၶါ၀ါဒ